10. You`re bleeding!

Kiedy weszliśmy do jasnego pomieszczenia, pierwsze co zrobiłam to usiadłam na krześle. Ah moje nogi i ręce były wykończone dziką walką z Harrym i potrzebowały naprawdę porządnego wypoczynku. Mam nadzieję, że nie będę miała aż tak dużo siniaków. Westchnęłam i przymknęłam na moment zmęczone powieki, opierając się o oparcie krzesła.

- Dziękuję – wyszeptałam na powrót otwierając oczy i obserwując jak Zayn chodzi w tą i z powrotem po kuchni. Najwyraźniej zamierzał przygotować mi śniadanie. Wymamrotał pod nosem coś w rodzaju ‘nie ma sprawy’, sięgając do górnej półki. Wyjął z niej jedyne pudełko płatków zbożowych, jakie posiadali i czystą miskę. Potem zgarnął jeszcze karton mleka z lodówki i wszystko to położył mi na stole pod samym nosem. Liczył, że sama się obsłużę. Pft..
- Et voila. Cereales avec du lait pour vous (fr. `Gotowe. Płatki z mlekiem dla ciebie`) – powiedział i posłał mi łobuzerski uśmieszek. Jego francuski akcent był taki perfekcyjny. Zupełnie jakby z pochodzenia był samym Francuzem. A może jest?
- Plutot, bol, les cereales et le lait. (fr. `Raczej miska, płatki i mleko`) – wybąkałam, chcąc pokazać, że nie tylko on umie posługiwać się tym językiem.
- Oh, liczyłem że nie znasz francuskiego – westchnął rozczarowany, po czym przysiadł się do mnie. Uśmiechnęłam się pod nosem. Wsypałam płatki i mleko do miski i zaczęłam zajadać się moim posiłkiem.
- W dzieciństwie codziennie brałam lekcje z różnych języków.
Chłopak zmarszczył swoje brwi.
- Z przymusu? – spytał, na co pokiwałam głową.
- Tak, rodzice mnie do tego zmuszali, ale nie było to aż tak złe. Przynajmniej nie mam problemu w posługiwaniu się kilkoma językami. A ty skąd znasz francuski? – zadałam pytanie, pozwalając mu zabrać głos. Uzyskałam czas na spokojne dokończenie mojego śniadania.
- Mieszkałem kiedyś we Francji.. – urwał, kiedy do kuchni wkroczył Kyle.
- Jak tam po zabawie z Harrym, mała? - mrugnął do mnie, na co wywróciłam oczami, po czym chłopak zwrócił się do Zayna.
- Chodź, powinieneś coś zobaczyć – stwierdził – ty też, kotku – posłał mi łobuzerski uśmiech. Wstałam z miejsca i podążyłam za nimi do salonu. Kyle zgarnął pilota ze stołu, którym podgłosił telewizor. Od czasu, gdy usłyszałam spikera, wypowiadającego moje imię, całą swoją uwagę skupiłam na ekranie.

‘’ Z cyklu najświeższe wiadomości.

Jo Eileen, córka słynnego i bogatego prezydenta Stanów Zjednoczonych Richarda Eileena zaginęła! Cały biały dom w trwodze!
Jakiś czas temu doszły nas informacje o zaginięciu córki głowy państwa. Policja robi wszystko co w swojej mocy, aby znaleźć pannę Eileen, jednakże nie wpadła jeszcze na żaden ślad, świadczący gdzie mogłaby się znajdować.
- Zupełnie nie miałem pojęcia, że mojej rodzinie mogłoby grozić jakiekolwiek niebezpieczeństwo, tym bardziej że mamy zapewnioną najlepszą ochronę w tym państwie, która nie przeoczyłaby żadnego groźnego bandyty. Jestem zszokowany i trudno jest mi się dalej wypowiadać na ten temat, więc przepraszam.. – mówi Richard Eileen.
Nasze źródła także donoszą, że jeden z mieszkańców widział młodą dziewczynę owej feralnej nocy odjeżdżającą z mężczyzną czarnym motorem marki Yamaha spod rezydencji Eileen’ów i wyraźnie była ona za spokojna jak na osobę, którą porwano..
Więc czy to aby na pewno było porwanie z własnej woli?
Mówiła dla was, Georgia Rose. ‘’

Kyle wyłączył telewizor, odkładając pilota na miejsce. Przez kilka sekund stałam w ciszy, zaabsorbowana tym co przed chwilą słyszałam. Spojrzałam na Zayna, który również zerknął na mnie, marszcząc swoje brwi.
- Idziemy w dobrym kierunku – odparł Kyle z chytrym uśmieszkiem. Mulat niepewnie odpowiedział na niego i przygryzł dolną wargę – no ale mniejsza o to, Zayn, robota na ciebie czeka – oznajmił, wręczając mu jakąś kolorową kartkę. Zayn spojrzał się na skrawek papieru i przeleciał wzrokiem to co było na niej napisane, potem znów pokierował spojrzenie na Kyle’a.
- Wygląda na to, że będziesz musiała zostać tutaj sama – zamachnął kartką i schował ją do tylnej kieszeni spodni.
- Co? Nie! – zaprzeczyłam szybko, przerażona wizją siebie sam na sam w domu z dwoma napalonymi facetami. A co będzie jeśli Harry jeszcze wróci? Cholera, nie chcę zostawać tu sama!
- Wiem, że będziesz za mną tęsknić, no ale muszę coś załatwić skarbie – mrugnął do mnie i zanim miałam szansę mu odpowiedzieć, wyszedł z mieszkania, trzaskając drzwiami.
Brunet obrócił się w moją stronę i wyszczerzył, tak że mogłam ujrzeć jego śnieżnobiałe zęby. Powolnym krokiem ruszył w moim kierunku.
- Nawet się nie waż zbliżać do mnie! – wysunęłam ręce do przodu znając jego zamiary. Chłopak parsknął śmiechem na moje zachowanie, w pewnym momencie zatrzymał się i rzucił mi spojrzenie.
- Nie martw się nie jestem taki jak oni, no nie do końca.. – stwierdził, wzruszając ramionami. – W każdym razie albo pójdziesz na górę albo będziesz tutaj grzecznie siedzieć, co wolisz?
Bez uprzedniego odpowiadania na jego pytanie, skierowałam się w stronę schodów. Wychodząc z salonu, za sobą usłyszałam cichy śmiech Kyle’a, Pokręciłam delikatnie głową i chwilę później znalazłam się w pokoju Zayna. Położyłam się na łóżku, spoglądając prosto w biały sufit. Modliłam się o to aby do powrotu Zayna, żaden z jego kolegów nie próbował na mnie niczego. Westchnęłam przeciągle i zamknęłam swoje powieki. Poczułam jak wszystko wokół mnie zanika, a ja sama zapadam w sen.

Obudził mnie czyjś dotyk. Ktoś głaskał mnie po policzku. Natychmiast uchyliłam powieki, by zobaczyć dokładnie centymetry przed sobą twarz Zayna. Uśmiechał się to za mało powiedziane, on się wręcz szczerzył ani na sekundę nie cofając swojej dłoni.

- Długo spałaś kochanie – wyszeptał, powodując u mnie niemałe zaskoczenie. To ile on już tutaj mnie obserwuje?  Właściwie to dlaczego mnie nie obudził?
- D-długo? – zająkałam się, na co pokiwał głową z cwaniackim uśmiechem.
- Długo.
Spojrzałam w jego czekoladowe oczy, momentalnie się w nich zatapiając. Były przecudowne i magiczne. W życiu takich pięknych tęczówek nie widziałam jakie posiada Zayn, a uwierzcie mi napotkałam na swojej drodze mnóstwo par oczu.
Mulat także skupił swój wzrok na mnie, przez co nasze spojrzenia po raz kolejny się skrzyżowały.  
- Uwielbiam jak się jąkasz, to jest takie podniecające – przybliżył się odrobinę w moją stronę i przygryzł wargę jednym strasznie seksownym ruchem. Ugh, przestań to robić Malik! – W ogóle cała ty jesteś taka podniecająca – powiedział ocierając ustami o płatek mojego ucha. Nerwowo przełknęłam ślinę. Wiedziałam że to jest złe, wszystko co robię jest złe, ale to mi się tak cholernie podobało. On mi się cholernie podoba. I to jest właśnie złe. To że pragnę żeby w końcu mnie pocałował, choć znamy się niezbyt dobrze. Co ja gadam! Ja w ogóle go nie znam. Wiem o nim tyle że ma niebezpieczne ‘zajęcia’ i niebezpiecznych kolegów, czyli tyle co nic..
- Przestań – wymamrotałam, jednak Zayn zdawał się ignorować to co powiedziałam.
Nawet nie zauważyłam kiedy jego dłonie oplotły moją talię, przysuwając moje ciało bliżej swojego. Delikatnie ucałował mój czuły punkt tuż za płatkiem ucha przez co cicho jęknęłam. Jak on zdołał tak szybko go znaleźć? Widziałam jak na jego twarzy maluje się łobuzerski uśmieszek, po czym podniósł głowę, równając swój wzrok z moim.
- Dlaczego mam przestać skoro ci się to podoba? – uniósł brew pytająco. Cholera.. I tu mnie ma.
- Wcale mi się to nie podoba.. – mruknęłam pod nosem i odwróciłam swój wzrok gdzie indziej, byle nie patrzeć prosto w te hipnotyzujące tęczówki.
- Naprawdę? .. - spytał - Spójrz na mnie – powiedział z rozbawionym tonem. Niechętnie wykonałam jego polecenie – twoje ciało mówi zupełnie co innego.
Puścił mi oczko, po czym jednym zgrabnym ruchem znalazł się nade mną. Oparł dłonie po obu stronach mojej twarzy, tak że nie miałam żadnych szans na jakąkolwiek ucieczkę. Ah pytanie czy w ogóle próbowałabym…
Opuszkiem palca delikatnie przejechał linię po mojej talii. Wzdrygnęłam się czując jego dotyk na skórze. Uśmiechnął się zwycięsko, chyba doskonale wiedział jak na mnie działa jego choćby najmniejszy ruch w moją stronę. Nachylił się bezpiecznie blisko moich ust przez co moją twarz oblała fala gorąca, spuściłam wzrok w dół tak aby nie utrzymywać więcej z nim kontaktu wzrokowego, bo wiem że nie skoczyłoby się to za dobrze.. Wtedy ujrzałam, że jego koszula w okolicach brzucha jest pobrudzona krwią. Czekaj, to mi wygląda na świeżą plamę!
- Zayn, ty krwawisz! – pisnęłam i zignorowałam dalsze ‘chwyty’ chłopaka.
- To nic takiego - machnął na to ręką.
Mimo to podniosłam się do pozycji siedzącej zrzucając go przy tym na bok łóżka. Lekko syknął, a ja zauważyłam że wylądował na miejscu, w których chwilę wcześniej zaobserwowałam czerwoną plamę. – o boże Zayn, przepraszam! Poczekaj, wstań. Zaraz ci to opatrzę! – wypowiadałam każde kolejne słowo z prędkością światła, zanim nawet do końca je przemyślałam. Natychmiastowo znalazłam się obok niego, kiedy usiadł na brzegu łóżka śmiejąc się z mojego zachowania – macie gdzieś tutaj apteczkę? – zapytałam. Spojrzałam na Zayna, potem na plamę, na której widok lekko skrzywiłam się.
- Łazienka – odpowiedział. Delikatnie pokiwałam głową udając się w kierunku łazienki. Apteczkę odszukałam w dolnej szafce pod umywalką. Wyjęłam z niej waciki i wodę utlenioną, po czym miałam się obrócić lecz zderzyłam się z czyimś torsem. Mocno umięśniony.. to musi być Zayn. Zadowolony nawet nie wiem z czego zdjął swoją czarną koszulkę i przysiadł na zamkniętej desce klozetowej. Ledwo powstrzymałam się od przygryzienia dolnej wargi na widok jego ciała.. mm bo ciało to on ma nieziemskie. Przykucnęłam tak żeby mieć większy dostęp do rany. Zayn syknął z bólu, kiedy namoczony wacik spotkał się z jego skórą.
- Kurwa to boli! – warknął kiedy kolejny raz przyłożyłam wacika i mocno złapał mnie za nadgarstek. Lekko przestraszyłam się na jego gwałtowny ruchow, tak że wacik wyleciał mi z dłoni i upadł na podłogę. Zayn spojrzał na mnie tym morderczym wzrokiem, a jego oczy pociemniały. Gdyby wzrokiem można było zabijać on chyba już dawno by to zrobił.. Nerwowo przełknęłam ślinę, zwyczajnie bojąc się tego czego mógłby mi zrobić. Zayn nie skrzywdziłby cię, nie ciebie – pocieszał mnie mój wewnętrzny głos. Pytanie czy to rzeczywiście była prawda? Czy jednak Zayn byłby w stanie zrobić mi coś złego. Wciąż jest tak skryty i tajemniczy. Nie mam pewności co do jego charakteru. Dlaczego? Dlatego że go zupełnie nie znam.
Jego oczy sekundę później wróciły do swojej normalnej postaci. Chłopak poluzował uchwyt na moim nadgarstku. Zerwał ze mną kontakt wzrokowy, spuszczając wzrok na swoje czarne buty.
- Przepraszam – odezwał się – kontynuuj.
Cicho westchnęłam i wznowiłam ocieranie rany na jego ciele.

 ___________________________

I AM BACK, ale nie na długo* :>

Na początku bardzo wam dziękuję za aż 15 tysięcy wejść na bloga. Łaaaaa *-* To dla mnie wiele znaczy. Jestem naprawdę szczęśliwa, że jakoś chcę wam się czytać te moje wypociny! haha x.

Druga sprawa to pojawiła się zakładka 'Pytania do bohaterów' gdzie jak sam tytuł mówi możecie zadawać pytania naszym bohaterom.

Trzecia z kolei to na twitterze są już:
- Jo --> @Jo_Escape
- Zayn --> @Zayn_Escape
- Vanessa --> @Vanessa_Escape
- Harry --> @Harry_Escape
- Louis --> @Escape_Louis

Jeśli chcielibyście zostać jednym z pozostałych bohaterów, nie krępujcie się i po prostu napiszcie do mnie na tt @luvmyharriet.

(( Ble ble ble tyle wam powiem o moim rozdziale!;c ))

PRZEPRASZAM ŻE TYLE CZEKALIŚCIE NA TEN ROZDZIAŁ, NASTĘPNY  BĘDZIE MAM NADZIEJĘ 1.09 LUB STANDARDOWO ZA TYDZIEŃ.

* - I jest taka sprawa..
Podobno nie będę miała laptopa przez cały rok szkolny, ponieważ teraz idę do 3 klasy gim i muszę się wziąć za naukę, ponieważ w 2 klasie strasznie się opuściłam, do tego dochodzi jeszcze egzamin gimnazjalny i wybór liceum, a moi rodzice są niewyobrażalnie wymagający i chcą żebym poszła do dobrego liceum i miała jak najlepsze stopnie. To jest strasznie stresujące i męczące.
A z resztą napiszę wam osobną notkę o tym i wyjaśnię tam wszystko...

Czytasz = komentujesz proszę to dla mnie ważne :)
40 komentarzy = Nowy Rozdział
BEZ SPAMU PROSZĘ.